Aflevering 5 van mijn Marokko-digiton. 30 Juni 2018
In Taroudant had ik een baaldag want het was de hele dag zwaar bewolkt. Een bezoek aan de schoenmakersmarkt was nog wel aardig. Daar kun je schoenen laten repareren die bij ons al decennia geleden in de vuilnisbak zouden zijn verdwenen.
Met een Poolse toerist liep ik door de oude kashba die via een paar fraaie poorten te bereiken is.
De volgende dagen scheen gelukkig de zon weer volop. Na de eerste etappe voorbij Taroudant logeerde ik in een mooiere kashba dan die van Taroudant en na afloop van de tweede etappe had ik een niet onaardig hotel in Tazenakht, compleet met zwembad. En dat alles in de woestijn van zuid Marokko.
Door bergachtig woestijnland peddelde ik door naar Ouazazate, maar 20 km daarvoor sloeg ik linksaf om de prachtige oude kashba (versterkt dorp) van Ait-Benhaddou te gaan bekijken.
Een jongen (Saïd) van een jaar of 11 leidde mij rond. Hij sprak geen Frans maar wees me de weg in het labyrint van straatjes en steegjes.
De kashba van Ait-Benhaddou leent zich geweldig voor het maken van een historische film en dat is in het verleden ook veelvuldig gedaan. Zo werden hier in 1954 delen van Ali Baba en de veertig rovers opgenomen met Fernandel in de hoofdrol . Die film zou ik graag nog wel eens willen zien want Fernandel was een grootmeester komiek. Ook werden hier passages geschoten van Lawrence of Arabia, Asterix, Indiana Jones, de gladiator en nog vele andere.
In Skoura, mijn volgende doel, zat ik in een nogal primitief maar mooi pensionnetje in een uitbundig groene tuin. Wifi was er niet en dus werd uw geduld, geachte volger, weer eens ernstig op de proef gesteld. Het licht viel ook nog uit dus ik kon mijn dagboek die avond niet eens schrijven.
De volgende ochtend bezocht ik weer zo’n fantastische kashba, waar Marokko zo ruimschoots in bedeeld is: Kashba Amerhidil. Het was verdeeld in tweeën, toebehorend aan twee verschillende families. En dat maakte de keuze weer eens moeilijk. Ik koos voor het rechterdeel, het officiële gedeelte van de kashba, maar het linkerdeel was volgens een bord ook het officiële deel.
Via een slingerende weg kwam ik de Gorges du Dades binnen, waar ik nu zit. Vandaag maakte ik een lange wandeling langs de Falaise de Tamlalt, ook wel La Vallée de doigts de Singes genoemd, de vallei dus van de Apenvingers. Maar daarover meer in de volgende digiton.
