mijn fietsreizen naar de bronnen van de Indus, de Ganges en de Nijl.
Op de Fiets- en Wandelbeurs van 2, 3 en 4 maart j.l die gehouden werd in Utrecht hield ik lezingen over mijn fietsreizen naar de bronnen van de Indus, de Ganges en de Nijl. Ik gebruikte daar dia’s en foto’s voor, die ik gedurende mijn reizen tussen 1981 en heden maakte. Voor hen, die deze beurs gemist hebben geef ik de komende dagen een beknopt resumé, hoofdzakelijk bestaande uit plaatjes van die lezingen. Veel van die reizen is na te lezen in mijn boeken. Zo hier en daar zal ik naar de betreffende titels van mijn boeken verwijzen.
1) De Indus.
Een mozaïek van Alexander de Grote, dat zich in Delphi bevindt. Vanaf Griekenland volgde ik Alex met een achterstand van ongeveer 2350 jaar op zijn veroveringstocht door Azië.Capadocie in midden-Turkije.
Bij Gordion hakte Alexander volgens een van de vele verhalen over deze gebeurtenis, in blinde woedde de Gordiaanse knoop door na eerst uren vruchteloos getobt te hebben om die te ontwarren. Volgens het orakel zou degene die de knoop kon ontwarren Azie bezitten. Zelfs met zijn valsspelerei lukte dat Alexander, zoals we weten, maar de straf van de goden bleef niet uit: hij stierf in 323 v. Chr. aan malaria, slechts 33 jaar oud.
Ikzelf had al eerder (eerder dan toen ik in Gordion was, maar natuurlijk later dan Alexander) de knoop doorgehakt (niet de Gordiaanse, want die was al doormidden), namelijk mijn fiets gepakt om daarmee op mijn manier Azië te veroveren: Van Nederland naar Sri Lanka en verder. (Zie mijn boek: ‘Pelgrims en pepers).
Bij Gordion hakte Alexander volgens een van de vele verhalen over deze gebeurtenis, in blinde woedde de Gordiaanse knoop door .De ShandurpasOver de Shandurpas en kwam ik in Gilgit aan de Karakoram-Highway
Alexander de Grote kwam hier rond het jaar 320 v. Chr.Over de Shandurpas kwam ik in Gilgit aan de Karakoram-Highway Dat was tot waar Alexander de Grote kwam rond het jaar 320 v. Chr. Daar hadden zijn soldaten er geen zin meer in, gekweld door heimwee. De locatie waar deze scene in de film ‘Alexander’ werd opgenomen was echter nog veel verder in Azie, namenlijk in Thailand aan de grens van Laos. Dat lijkt er dus niet op, maar waarschijnlijk was het rustiger filmen in Thailand dan in Pakistan.Alexander de Kleine (ik) fietste door (op deze uit meerdere tochten samengestelde reis) naar China met de Mount Kailash, waar de Indus ontspringt, als doel, maar daarover de volgende keer.In Tibet moest ik heel wat klimmen, alles over gravelwegen (waarvan nu misschien al wel heel wat geasfalteerd is).Op de hoogste pas, ruim 5400 meter boven zeeniveau rustte ik even uit, maar de temperatuur en de wind nodigden niet uit om daar lang te blijven zitten. Eigenlijk net lang genoeg om de zelfontspanner van mijn fototoestel de tijd te geven af te gaan, nl. 7 seconden. De was die daar te drogen lijkt te hangen, bestaat uit boeddhistische gebedsvlaggen. Die worden in dat gebied van de wereld vaak op passen, bergtoppen en andere bijzondere plaatsen opgehangen. Elke wappering van de vlag is éénmaal het erop gedrukte gebed.Vanaf het Dira-Puk-klooster op zo’n 5000 m hoogte, waar ik, ondanks het feit dat ik bijna verpletterd werd onder een geweldige hoop dekens, een gruwelijk koude nacht doorbracht, had ik ’s morgens een prachtig uitzicht op de Mount Kailash, waarop zowel de Indus als de Bramaputra ontspringt.Na een flinke klim te voet vanaf het klooster kwam ik op de Drölma-la pas van 5600 meter hoogte. Ook daar hing het vol met gebedsvlaggen. Sneeuw voor mijn voeten zou, zo die ooit smolt, de Indus gaan vormen, die achter mijn voeten de Bramaputra. Het doel van mijn reis was bereikt, althans wat betreft de tocht naar de bron van de Indus. Een ander doel op die tocht, was het zuiden van India, waar het een stuk warmer was dan op deze berg.
In Zuid India poseerde ik onder de palmbomen met mijn Kuifje in Tibet- T-shirt dat ik in Kathmandu, na mijn geslaagde Tibet-reis, voor mezelf bij een kleermaker had laten maken.
