Bericht 3
Van Kitale, waar ik de vorige keer tussen de ananassen ben blijven steken, vervolgde ik mijn reis in noordelijke richting. Niet ver buiten Kitale kwam ik langs het Tinga Tealand Hotel, dat geen hotel is, maar een eethuisje. In deze contreien wordt zo’n eetgelegenheid ‘Hotel’ genoemd, maar overnachten kun je er niet. Voor mij was het bijzondere van dit ‘hotel’ dat de eigenaar een naamgenoot is van een goede vriend van mij, die ik in 1975 ben tegengekomen op de Col d’Aubisque in de Pyreneeën. Hij reisde op een bromfiets heel Frankrijk af en ik deed dat uiteraard op mijn fiets. We wisselden adressen uit en hebben sindsdien altijd contact gehouden.
Die ‘handsokken’ om mijn polsen heb ik niet aangetrokken om stoer te lijken maar om mijn handen en armen te beschermen tegen teveel zonnestralen.
Hier voorbij volgde een lange steile afdaling vanaf het groene hoogland naar de hete droge savanne. Vrachtwagens sukkelen hier in de eerste versnelling omlaag om niet door de remmen heen te schieten, maar met een fiets haalt die truuk niets uit. Dan is de enige mogelijkheid om de snelheid in toom te houden: puur mechanisch remmen, waardoor de velgen na een tijdje gloeiend heet worden. Dan moet er zo nu en dan halt gehouden worden om de velgen te laten koelen.
Lager kwam ik weer in cactusland en vooral door doornland.
Dicht bij het gehucht Marich Pass bevindt zich het Field Studies Center. Daar kon ik een bungalow huren voor de nacht. Mijn vrees dat het volgeboekt zou zijn voor de kerstnacht (het was 24 December) bleek ongegrond. Afgezien van de beheerder, zijn vrouw en een hulp was er geen mens.
Op eerste kerstdag maakte ik een ritje zonder bagage in de omgeving. Daarbij kwam ik langs meerdere termietenheuvels. Die ‘kastelen’ fascineren me elke keer weer.
Even rekenen, ik kan het weer niet laten: het zadel van mijn fiets staat ongeveer een meter boven de grond. Dan is deze toren, geextrapoleerd, dus ongeveer 3,5 meter hoog. Dat is dus 3500 mm / 2 mm = 1750 termieten in de lengte bovenop elkaar. Voor ons zou dat in verhouding 1750 x 1,75 m (gem. lengte van een mens) = 3063 meter zijn, dus een gebouw van ruim 3 kilometer hoog!! De Toren van Babel was prutswerk in verhouding tot wat deze beestjes hier hebben neergezet.
Terug bij het Field Studies Center zag ik een paar grote botten tegen een muurtje staan.
Om bij de Turkwel Gorge te komen sloeg ik 2 km voor het plaatsje Kainuk linksaf op een smal asfaltweggetje.
Om bij de stuwdam in de Turkwel river en de Turkwel Gorge te komen moest ik verderop een flink stuk klimmen, maar die klim bewaar ik voor bericht 4, want anders laat dit bericht (3) nog langer op zich wachten. Sommige volgers worden waarlijk ongedukdig en sturen mij dwingende mails met: “Waar blijft nu toch blog 3?” en: “Beleef je daar in Afrika zo weinig?” Daarom heb ik vandaag een rustdag genomen, zodat ik eindelijk bericht 3, dat al een eind gevorderd was, af kan maken. Maar vanochtend heb ik eerst een flinke wandeling langs mooie rotsbergen gemaakt, want als je op fietsreis bent, kun je niet zomaar een hele dag stil zitten….. vind ik. Bijna kwam bericht 3 daardoor nog in het gedrang, maar gelukkig heb ik de wandeling niet overdreven.
En nu is bericht 3 dan toch eindelijk….eindelijk…. KLAAR!