‘Mijn boek is nu ten einde. Mijn tocht was dat op de theeplantages aan de voet van Adam’s Peak nog niet. Die zou nog door gaan. Die zál nog doorgaan, want wanneer eindigt De Tocht van een wereldreiziger? Mijn boek zou dus in zekere zin als onvoltooid beschouwd kunnen worden, maar evenmin als de Onvoltooide Symfonie van Schubert onvoltooid is, is mijn boek dat. Het beschrijft een afgerond deel van mijn reis naar het Verre Oosten, van mijn pelgrimstocht door de wereld.
En het vervolg op het boek? Het vervolg van het vervolgverhaal zonder eind? Wie zal het zeggen. Misschien zal ik nog eens de pen ter hand nemen om dat vervolg in een nieuw boek te verwoorden.’
Zo luidt de laatste strofe van mijn boek ‘Pelgrims en pepers’ dat ik jaren geleden schreef naar aanleiding van mijn fietsreis van Nederland naar Bali. Met alle omwegen die ik maakte was dat een tocht van ruim 35.000 km waar ik twaalf en een halve maand over deed. Het boek eindigt, zoals uit de bovenstaande tekst blijkt, op de theeplantages aan de voet van Adam’s Peak. Die Adam’s Peak is een berg van 2242 meter hoogte op Sri Lanka. Het is een belangrijk pelgrimsoord voor Islamieten, Boeddhisten en Hindu’s, want bovenop staat een tempeltje met daarin een rotsblok waar de voetafdruk van Adam in staat, een meter groot. Vandaar de naam Adam’s Peak. Volgens de Boeddhisten is die afdruk natuurlijk van Boeddha en volgens de Hindu’s van Vishnu.
Nadat ik deze berg had beklommen voelde ik me een beetje een pelgrim. Daar kwam dan ook de helft van de titel van mijn boek vandaan. De andere helft, ‘pepers’ had ik te danken aan de vele beproevingen die ik moest doorstaan tijdens het eten van heerlijke Aziatische maaltijden, waar niets meer van te proeven was omdat ze verzadigd waren met pepers en chilli’s. In ieder geval doodden die gevreesde ingrediënten rigoureus alle bacteriën in mijn maag. Al snel ging ik over op het eten van bananen en chapati’s, omdat de branden in mijn mond niet meer te blussen waren.
Nadien hebben mensen mij vaak gevraagd waarom het boek daar aan de voet van die Adam’s Peak zomaar pardoes ophield. Waarom beschreef ik het vervolg van die reis naar het Verre Oosten niet? Sri Lanka was voor hen blijkbaar niet ver genoeg.
De reden was natuurlijk duidelijk: het boek was vol. De laatste 11.000 km konden er niet meer bij. Misschien had ik Kuifje beter moeten bestuderen. Achterin ‘De zeven kristallen bollen’ staat immers: ‘Lees het vervolg in ‘De Zonnetempel’. Ik had achterin mijn Pelgrims en pepers-boek kunnen schrijven: ‘Lees het vervolg in ‘Een zak vol pepers’ of ‘Nog meer pepers’. Ik was toen echter alweer bezig met de voorbereiding van een reis door Australië en die nam mij zo in beslag dat het er niet meer van kwam om het vervolg op Pelgrims en pepers te schrijven. En na Australië volgden andere reizen en andere boeken: China, Ethiopië, Tibet, Centraal Azië etc. En zo werd die pepers-reeks nooit voortgezet. Helaas!
In de winter van 2012 op 2013 maakte ik een fietstocht van drie maanden door Thailand, Laos en Cambodja en de winter daarop, dus afgelopen winter, reed ik weer een maand of drie in die regio rond, waarbij ik ook Vietnam aandeed. Tijdens die reis werd het idee geboren om over beide Zuidoost-Azië-reizen een boek te gaan schrijven. Dat zou je dus in zekere zin als het vervolg kunnen zien op mijn twintig jaar geleden verschenen ‘Pelgrims en pepers’.
Eindelijk!!
Ja, eindelijk, maar dat is toch een beetje te vroeg gejuicht, want het boek is er nog niet. Wel heb ik al heel wat papier vol geklad, maar er moet nog heel wat bij geklad worden om er een manuscript van te maken en daarna moet het nog uitgetypt, zeven maal herzien, gedrukt en gebonden worden. Het gaat dus nog wel een tijdje duren voordat het boek in de winkel en in de bibliotheek ligt, maar ik ben er mee bezig! Of het inderdaad ‘Nog meer pepers’ zal heten valt sterk te betwijfelen. Ik moet daar nog diep over nadenken.
Om u alvast wat in de stemming te brengen volgen hier wat foto’s die ik tijdens die recente reizen door Zuidoost Azië heb gemaakt.
Frank van Rijn. Doldersum, 6 September 2014