Bericht 2 van mijn Frankrijk-reis-feuilleton.
Een paar weken geleden was ik ijverig bezig met mijn platte telefoon: het schrijven (typen) van bericht nummer twee voor mijn blog (waar u natuurlijk al tijden op zat te wachten! (?). Ik was al een eind gevorderd, toen er plotseling weer eens iets fout ging. Op het schermpje van het apparaat verscheen zomaar het gezicht van een bekende, terwijl ook zijn stem klonk. Blijkbaar belde hij mij via de whatsapp of misschien belde ik hem wel. Met die uiterst slimme telefoons van tegenwoordig weet je het maar nooit. Overal zitten knopjes en vooral het scherm is overgevoelig. Ik weet gewoon niet hoe ik het apparaat moet oppakken om niet per ongeluk met mijn pink of mouw langs het een of andere plekje te vegen, waardoor er een digitaal proces geactiveerd wordt. Voor je het weet bel je iemand aan de andere kant van de wereld uit zijn bed of stuur je aan twaalfhonderd kennissen tegelijk een uitnodiging om op theevisite te komen.
Deze keer was het weer raak. Natuurlijk was het gezellig om die bekende te spreken en te vragen hoe het weer in Nederland was, terwijl ik in Frankrijk van een heerlijke hittegolf genoot, maar het onverwachte contact bracht me in paniek, want wat ging er nu gebeuren met mijn zo bloedig getypte verhaal? Door een verkeerde handeling is zo’n stuk tekst in een fractie van een seconde voor de eeuwigheid verloren! Dat gesprek met beeld er bij moest maar even (en snel!!) uitgesteld worden. Dus afzetten dat gesprek voordat alles verloren was! In de zenuwen wist ik het juiste knopje natuurlijk niet te vinden en zette daarom het apparaat maar geheel uit….
En dat was natuurlijk volledig fout, want juist dáárdoor was mijn hele verhaal weg….. verdampt…. verloren… Ik had daar zo de pest over in (een lelijk woord, maar ik kan, zelfs na lang en diep nadenken, geen woord verzinnen dat beter mijn ergernis op dat moment tot uitdrukking brengt), dat ik het apparaat aan de kant smeet. Voor de rest van de reis ontbrak mij de lust om opnieuw te gaan ‘bloggen’. Ja, ja, zó weinig digitaal doorzettingsvermogen heb ik! Het is slecht met mij gesteld, maar dat is de harde realiteit! Misschien moet ik een cursus meditatie en zelfbeheersing gaan volgen om in deze snelle, flitsende, gecompliceerde, sociale medium-wereld mee te kunnen.
Ondertussen is mijn chagrijnige bui vanwege deze miskleun wat afgezakt en heb ik de pen weer ter hand genomen om alsnog bericht nummer twee te schrijven. Een echte Schwalbepen!! Dus een medium waarmee niet zulke catastrofes kunnen plaatsvinden als met de superslimme telefoon. Straks ga ik het verhaal voorzichtig uittypen op mijn computer, waarbij ik om de paar regels op het ‘Opslaan’- hokje zal klikken om te voorkomen dat het hele verhaal weer van onder mijn vingers verdwijnt.
Het is mijn bedoeling om met een frequentie van één à twee afleveringen per week mijn 68-daagse fietstocht door België en Frankrijk, waarvan ik juist ben teruggekeerd, te gaan verslaan op deze blog. Dit is dus bericht 2, zoals hier boven staat. Bericht 1 is al ruim anderhalve maand geleden verschenen. Die ging over het onthoofde standbeeld van Lodewijk XVI. De foto van dat standbeeld was overigens abominabel. Als ik er onder had gezet, dat het een astronaut uit een ander zonnestelsel was, had u het ook geloofd. Met een hoop gefiedel op mijn telefoon lukte het me zowaar om de foto drastisch op te lichten, zodat er nu duidelijk een koning zonder hoofd in is te herkennen. Toch slim, zo’n apparaat!
En nu wil ik nog een correctie aanbrengen op bericht 1. Ik schreef daarin over het fietsfestival van le Caylar, dat mijn Franse fietsvriend Hubert jaarlijks in de zomer organiseert. Abusievelijk heb ik vermeld, dat de naam daarvan ‘Festival du Roc’ is. Het moet echter, zoals Hubert mij berichtte, ‘Festival du Roc Castel’ zijn. Dat ‘Roc Castel’ is waarschijnlijk Occitaans, de oude taal van de Languedoc (de taal van Oc!) voor Roche Chateau, oftewel ‘Rots-kasteel’. De naam slaat op de ruïnes van het kasteel die tussen de rotsen op de heuvel boven le Caylar staan.
Tot zover deze tweede poging om bericht 2 te schrijven. Als u dit leest is die poging geslaagd! Als het niet op uw telefoon of in uw computer is binnengekomen, is ook die tweede poging mislukt, in welk geval u mij zou kunnen waarschuwen, want dan is er iets loos met mijn computer en moet er actie genomen worden.
Binnenkort volgt bericht nummer drie, dus wees alert!
Frank van Rijn.