DINO’S EN EEN BIJZONDERE ONTMOETING. 

Bericht 3

Ik besloot bericht 2 met een plaatje van het volgende waarschuwingsbord:

Foto 1: Raak geen dinosaurussen aan.

Een dergelijke waarschuwing lijkt wat overbodig als er plotseling zo’n dino voor je neus staat:

Foto 2: Al zou deze Dino een herbivoor zijn, dan zou je je nog tweemaal bedenken voordat je alleen maar zijn poot wilde aanraken, laat staan zijn kop (waar je toch niet bij kunt). Hij heeft een heel rijtje scherpe tandjes en met een beet van hem kun je meteen door naar het ziekenhuis om een paar meter verband met zalf te laten aanleggen. 
Foto 3: In de buurt van de stad Kalasin liepen in een grijs verleden heel wat van deze beestjes rond.
Foto 4: Nu staan er copieen van deze geweldenaars in het Dinopark van Kalasin.
Foto 5: Een giraffe, toch ook geen kortnek, is er niets bij.

Een kilometer of 25 ten noorden van Kalasin bevindt zich het Sirindhorn muzeum, dat goed is opgezet en waar de explicaties bij de tentoongestelde voorwerpen behalve in het Thai ook in het Engels staan. Je kunt er veel leren over astronomie, geologie, paleontologie, plant-en dierkunde en vooral over dinosaurussen. Als je alles wilt lezen en bestuderen ben je een complete universitaire studie verder. Ik hield het daarom maar bij een bezoek van een uur of drie, wat voor een niet erg getrainde museumbezoeker  als ik een hele prestatie is.

Het was in ieder geval een bezoek meer dan waard. 

Foto 6: De grote zaal van het muzeum met een paar geraamten van roofdino’s. Helaas namaak, die skeletten. Nadat de botten160 miljoen jaar in de grond hebben gelegen is het allemaal niet meer zo gaaf als wat hier te zien is, vandaar deze nette copieen. 
Foto 7: Een copie (helaas weer) van een echt gevonden skelet. Ziet er na zo’n tijd toch nog redelijk herkenbaar uit!

En nu wordt foto 1, waarmee we dit bericht begonnen, opeens begrijpelijker, want als iedereen die geraamten zomaar gaat aanraken is er van het hele muzeum over weer 160 miljoen jaar niets meer over. 

Foto 8: Buiten in het bos stond er plotseling nog een beestje achter me, maar de honden die er rondliepen waren erger.
Foto 9: Dit, ergens langs de weg, loog er ook weer niet om. 

Foto 10: Zeker een reclame voor een merk veters

Op weg naar Sakhon Nakhon kwam ik langs een fraai Buddha park. Een gouden Buddha, zo groot als een flatgebouw, trok mijn aandacht. Daarom ging ik er even kijken.

Foto 11: Een reuzenbuddha van achteren genomen, omdat de zon aan de verkeerde kant stond, althans voor een goede foto. 
Foto 12: Er stonden 60, eveneens gouden, Buddha’s in twee rijen voor. (Tel maar na) Dat waren ook geen miniatuurtjes.
Foto 13: Het kon daar niet op, want op een flink terrein er achter, stond nog een heel woud van witte Buddha’s
Foto 14: Vier rijen van 30 stuks met een grote ervoor. Dat maakte in 1 klap 182 Buddha’s (als ik me niet verteld heb, iets wat bij die aantallen makkelijk kan. Je ziet er zo 10 of 20 over het hoofd)

In Sakhon Nakhon vond ik een aardig resort. Ik nam er een kamer maar nog voor ik mijn spullen naar binnen had gebracht hoorde ik achter me mijn naam noemen. Toen ik verbaasd omkeek, (want wie kende er nu mijn naam in Thailand?) was ik nog verbaasder, want achter me stond, ook met een opgetuigde fiets, een oude bekende: Bert Sitters, zo’n beetje de onderkoning van de jaarlijkse Fiets-en Wandelbeurs in Utrecht.

Van deze historische ontmoeting moest natuurlijk een foto gemaakt worden en we vonden de eigenares van het resort bereid die te maken. 

Foto 15: Historische ontmoeting in Sakhon Nakhon op 23 december van het jaar A.D. 2022. Links Bert Sitters, rechts schrijver dezes.

We wisselden ervaringen uit, maar nu moest er eerst gewerkt worden, door Bert althans. Snel zette hij zich aan een tafeltje voor zijn kamer om deze ontmoeting op Facebook te zetten.

Foto 16: Bert Sitters werkend aan een artikel op Facebook.

Hoe hij het voor elkaar kreeg weet ik niet, maar binnen een etmaal had hij honderden reacties op dat Facebook verhaal binnen. Dat liep beter dan pepernoten met Sinterklaas. Bert is een echte Facebook grootmeester! 

We trokken een paar dagen samen op en daar ga ik het in het volgende bericht over hebben.

Dus houd het bij, dit blog, al was het alleen maar om Bert!

Tot de volgende keer.