Bericht 2
’s Avonds na mijn aankomst in Santiago ging ik nog even op de Plaza de Armas (het centrale plein van de stad) kijken. Ik een hoek van dat plein werd er serieus geschaakt. Ik heb dat vroeger veel en zelfs fanatiek gedaan (een beetje). Het was bijna een verslaving, maar het reizen op de fiets heeft me ervan af geholpen. Je zou misschien kunnen denken dat dat reizen en fietsen nu een verslaving is, maar zo erg is het hopelijk niet. En als dat wel zo zou zijn moet ik misschien weer competitie gaan schaken om van die reis- en fietsverslaving af te/ komen. Van de regen in de drop of van de drop in de regen?. Beter van de drop in de zon dus blijf ik voorlopig toch nog maar wat reizen in zonnige landen.
Ik kon me bij al dat noeste geschaak dan ook bedwingen en raakte geen schaakstuk aan. Wel maakte ik er een paar fotootjes.
De volgende ochtend stond de cathedraal, die aan de westzijde van het plein staat, in de zon. Die stond de avond daarvoor natuurlijk in de schaduw, want ook al ligt Chili op het zuidelijk halfrond, de zon komt hier net als bij ons op in het oosten.
Van de Plaza de Armas liep ik naar de Cerro Santa Lucia, een heuvel in het centrum met een kasteel er op.
Vanaf het kasteel keek ik uit over de stad die er wat anders uitziet dan in de tijd van de coquistadores.
Over een vreselijk drukke weg fietste ik de stad uit in de richting van Melipilla. Aangezien het einddoel van deze reis Buenos Aires is, aan de oostkant van het continent, wilde ik eerst even naar de westkust rijden om geheel van kust tot kust te fietsen. Op weg naar de kust kwam ik over de stuwdam van Rapel, waar een knots van een electrische centrale in zit.
Als electrotechnicus gaat je hart natuurlijk sneller kloppen bij de aanblik van zoveel hoogspanningstransformatoren. Om helemaal eerlijk te zijn ging mijn hart nog juist iets sneller kloppen van het uitzicht overal de kloof achter de dam dan van al die transformatoren, hoe geweldig interessant die ook zijn.
Mijn hart had nog een stuk sneller kunnen kloppen als de zon had geschenen, want met zonlicht is de natuur altijd duizend maal mooier dan bij bewolking. En die dag was het ’s morgens helaas bewolkt. Ik kwam blijkbaar al in de invloedssfeer van de kust waar het vochtiger is dan verder landinwaarts.
Bij de kust was het inderdaad vrij somber en veel kouder dan landinwaarts waar het ’s middags steeds rond de 30 graden was. Hier moest ik 3 jassen over elkaar aan doen.
Op zich was die kust wel mooi. Hier een paar foto’s van die Pacifische kust:
