Een tijdje geleden zag ik een film over Julius Caesar. Een van zijn grote ‘heldendaden’, als je een enorm bloedbad zo zou willen noemen, was zijn Gallische Oorlog, waarin hij zijn tegenstander Vercingetorix op de knieën dwong.
Aangezien de Romeinse geschiedenis mij nogal interesseert, leek het mij een aardig idee om eens een kijkje te gaan nemen op het slagveld, waar de rust ondertussen overigens is weergekeerd, aangezien de slag alweer 2071 jaar geleden plaatsvond. En die plaats was, zoals we uit de geschiedenisboeken weten: Alesia.
Voor wie die plek niet onmiddellijk weet te plaatsen: het ligt vrijwel precies tussen Bussy-Rabutin en Pouillenay.
Na deze overwinning van Caesar was de laatste weerstand van de Galliërs gebroken, op het ons ondertussen erg bekende dorpje in noordwest Gallië na.
In het Centre d’ Interpretation, oftewel het bezoekerscentrum , waar ik via Nederland, Belgie en noord Frankrijk heen fietste, kreeg ik een telefoontje mee, dat mij bij alle tentoongestelde onderdelen haarfijn vertelde waar het om ging en wat er gebeurde. Ik kon uit een flinke serie talen kiezen, waaronder zelfs Nederlands. Alles heel fijn dus, maar aangezien ik altijd in de clinch lig met electronische apparatuur, kostte het me ruim een half uur om uit te zoeken op welke knoppen ik moest drukken. Na afloop van die studie wist ik echter alles over Alesia, Julius Caesar en Vercingetorix (waarvan ik ook het meeste al wist voordat ik naar Alesia fietste).
Vercingetorix werd gevangen naar Rome gebracht waar hij ter meerdere eer en glorie van Caesar ‘en plein publique’ aan de wurgpaal stierf. Dat was niet zo sympathiek van onze Julius, maar met hem liep het enkele jaren later, zoals we weten, ook niet goed af, toen hij de senaat voorzat. Ruim een dozijn dolksteken van onder andere zijn adoptief-zoon Brutus was zelfs deze ‘halfgod’ te veel.
Mijn 8 euro toegang gold ook voor de grote heuvel, 3 km naar het oosten, waar bovenop een enorm standbeeld staat van Vercingetorix.
Dat stamt niet uit zijn tijd, maar is daar in 1865 op last van Napoleon III opgericht. Het aardige is dat het gezicht van deze stenen Vercingetorix de trekken vertoont van Napoleon III. Dat was natuurlijk een aardigheidje van de Franse keizer.
De klim naar de top van de heuvel viel niet mee aangezien de weg erg steil is en ik nog steeds geen electromotor op de fiets heb.
Behalve het standbeeld van Vercingetorix waren er nog wat ruïnes te bewonderen van de Gallo-Romeinse plaats die na de slag gebouwd werd.
Echt veel te bewonderen viel er echter niet aan het stelletje muurtjes van niet veel meer dan een meter hoog. Maar met deze excursie had ik het historische peil van mijn reis (die nog niet ten einde is) op een aanzienlijk niveau gebracht.
Hier volgen nog wat foto’s van onderweg:
Een weggetje in Brabant. De bomen staan schuin van de harde wind en daar moest ik de hele dag recht tegenin.
Dinant aan de Maas.
Het mooie plein van Charleville Mezières dat helaas volgestouwd was met tenten waar je ongeveer vijftienduizend verschillende soorten bier kon drinken, om het Fête de la Bière te vieren.
Als je nog niet misselijk genoeg van het bier was kon er nog een schepje bovenop door gecentrifugeerd te worden in een prachtige draaimolen.
Mijn tent en fiets bij een boerderij.
ure plezierbootjes in het kanaal tussen Champagne en Bourgondië. Joinville.
Fietspad langs dat kanaal.
Chaumont.
Een mooie oude Franse wegwijzer-paddenstoel, waarvan er nog maar erg weinig over zijn .
Een telefooncabine uit de goede oude tijd, die nu dienst doet als mini- bibliotheek. Ik weet nog dat die cabines gloednieuw waren en dat is nog helemaal niet zo lang geleden.