Hallo Allemaal,
Ik zag op mijn website dat het laatste bericht uit Opuwo kwam. Toen we daar wegreden werden we door de politie aangehouden: waar zijn jullie helmen? Die zijn hier blijkbaar verplicht. Wij wisten natuurlijk van niets en zeiden dat we altijd erg voorzichtig zijn.
“Ja maar je kunt nog zo voorzichtig zijn, maar als een auto je van de weg rijdt loopt het toch verkeerd met jullie af”
“Daar verandert een helm niet zoveel aan, lijkt mij” antwoordde ik.
We beloofden in Windhoek bij een fietsenmaker naar een helm te informeren.
We reden die dag slechts 45 km en maakten ’s middags een wandeling over fraaie rotspartijen bij een klein Himba dorpje. Verder ging het naar Swartbooisdrif aan de kunenerivier, de grensrivier met Angola. ’s Avonds zaten er een paar krokodillen in de rivier te spelen, maar die kwamen ons ’s nachts niet uit onze tenten halen.
Over een smal bochtig weggetje met nogal wat mulle stukken erin reden we de volgende dag door naar de Ruacana watervallen, die we de volgende dag bezochten. Er kwam een hoop water omlaag en dat leverde spectaculaire foto’s op die ik t.z.t zal publiceren. Andries is met zijn aaipet (geen tablet!!) wat gedigitaliseerder dan ik en die zou er geen moeite mee hebben om 100 foto’s tegelijk over de hele wereld te verspreiden, maar voor mij zal dat nog wel vele tientallen jaren duren voordat ik zover ben.
Voorbij de watervallen klommen we ongeveer 10 km over een steile weg, maar die was geasfalteerd in tegenstelling tot veruit het meeste wat we tot nu toe gereden hebben. Daar kwamen we op een plateau. Verder was het geheel vlak naar Outapi, een ongelooflijk duffe plek van betonnen gebouwen met daartussen grote braak liggende zandvelden met plassen en gestort puin. Oshakatie waar we gisteren na 95 km fietsen aankwamen was nog een graadje erger. Vandaag weer zo’n 95 km gefietst waardoor we nu in Eenhana zitten. We logeren in een moderne lodge die er uitziet als een gevangenis met grote stalen hekken ervoor een in uniform gestoken bewaker erbij en elektriciteitsdraad onder spanning over de grote betonnen muren die om het indrukwekkende complex heen liggen. Verder in plaats van een mooie tuin met bloemen en planten een groot plein van bakstenen. Ik ben benieuwd of we morgenochtend om vijf uur uit ons bed gepord worden voor het appel.
We zijn op weg naar Rundu en Botwana, de Okavanga delta. Ik fiets met zeer gemengde gevoelens. Het weer is weer helemaal opgeknapt en de laatste dagen gaat de temperatuur naar de 35 graden met een geheel blauwe hemel. Maar helaas, Andries heeft uit zijn aaipet het weerbericht voor Rundu getoverd en dat wordt donderen. Andries zit daar niet mee. Die fietst rustig dagen in de gietende regen en zet dan ’s avonds met een vrolijk gezicht zijn tent in de zeikende regen op.
Zoals al mijn websitelezers weten ben ik daarentegen een mooi weer fietser en dus denk ik: wat ben ik een sukkel om zo de ellende tegemoet te rijden. Ik ben dus een soort struisvogel op de fiets en hoop maar dat die aaipet nonsense verkoopt en dat het toch mooi weer blijft. En zo niet, dan gaat Andries lekker rechtdoor de regen in en fiets ik als een haas naar net zuiden van Namibië en dan ontmoeten we elkaar over een paar weken wel weer ergens bij de Fishriver canyon. Dat hebben we voor de reis al afgesproken.
Tot zover mijn relaas, getypt op Andries aaipet.
Frank van Rijn
PS we hebben geen visum voor Angola gekregen dus het wordt geen Angola op deze tocht.