Op mijn vraag in bericht 2 waar dat grote metalen beeld staat zijn toch wel een paar antwoorden gekomen, maar die hebben mij niet bereikt, omdat die via Facebook kwamen, waar ik niet bij aangesloten ben. Om mij te bereiken is het daarom beter dat te doen via het gastenboek op mijn website www.frankvanrijn.nl
Mijn vorige bericht besloot ik met een wat makkelijkere vraag: Waar staat dit bord? Foto 39. Daar heb ik geen goede of foute oplossingen voor ontvangen. Al die ongetwijfeld goede antwoorden zijn natuurlijk weer via facebook gegaan, waardoor ik ze opnieuw gemist heb. De oplossing is: Ergens langs de spoorlijn van Madrid naar Valecia (F.F.C.C. = ferrocarril, oftewel spoorlijn).
Ik was vorige keer bij de verkeerdom gebouwde stuwdan van Embalse de Contreras blijven steken. Van daar zakte ik verder af naar het zuiden. Voorbij Casas Ibañez, op een dor plateau, daalde ik over een weg vol bochten af in de kloof van de Rio Jucar.
Ik vervolgde mijn weg ongeveer 30 km lang in westelijke richting door de kloof van de Rio Jucar en kwam daarbij door het dorp Cubas, dat bestond uit enkele in de rotswand uitgehakte woningen.
Voorbij de stad Albacete reed ik via aardige dorpjes en over kleine rustige weggetjes naar alweer een schilderachtig in een bergkloof gelegen plaatsje. Dat was Ayna.
Ik maakte een wandeling in het berggebied rond Ayna, waarbij ik mooie uitzichten had op het plekje.
Ik was blijkbaar niet de enige die deze omgeving mooi vond, want ondanks dat het dinsdagochtend 10.30 was, een gewone werkdag, voor zover een werkdag in Spanje ‘gewoon’ kan zijn, trof ik het postkantoor gesloten. De postmensen waren met het mooie weer natuurlijk ook aan het wandelen in hun prachtige omgeving. Ik wilde er een telefoonkaart kopen om naar Nederland te bellen, maar dat ging dus niet. Dan maar een e-mail sturen vanuit een internetcafe. Helaas was er geen internetcafe in Ayna. Ergens stond een bordje met een pijl die naar het plaatselijke toeristenbureau wees: ‘Officina de turismo 200 m’. Het bleek 600 m te zijn, dus dat was lang niet slecht. Helaas ook gesloten. Die informanten waren hoogstwaarschijnlijk ook aan het wandelen. Geef ze eens ongelijk! Dan maar geen telecommunicatie!
Een paar dagen later zette ik mijn tent op in een rustig, woest gebied. ’s Nachts moest ik mijn tent uit voor een plas. Ik hoorde echter regendruppels op het tentzeil, dus ik wachtte een tijd, maar de regen hield aan, niet erg hard maar wel lang en duidelijk. Uiteindelijk moest ik er toch uit. Toen ik buiten stond keek ik tegen een prachtige sterrenhemel aan, terwijl ik geen druppel voelde. Waren die wolken dan binnen 20 seconden geheel opgelost? Ik kroop weet in mijn tent, maar die bleek plotseling te krioelen van de mieren. Dat vermeende getik van de regendruppels waren natuurlijk duizenden mieren geweest, die, zodra ik de rits van de tent had opengetrokken, hun kans hadden gezien om mijn tent binnen te dringen. De rest van de nacht werd survival of the fittest.
Ik kwam zo langzamerhand al in de zuidelijke regionen van Spanje. De volgende keer probeer ik de beroemde Garganta del Chorro in de buurt van Antequera te bereiken. Tot dan.
Tot besluit nog een fotootje (51), maar deze keer geen quiz-vraag waar die genomen is. Lijkt misschien erg makkelijk, maar verkijk je er niet op!
Tot ziens in Andalucia.