Bericht 4
Ik begin dit bericht, om er weer in te komen, met nog een foto van die dagrit door de bergen vanuit Matagalpa.
Terug in Matagalpa bezocht ik een museum over de revolutie tegen het Somoza regime.
Nog geen jaar later, om precies te zijn op 14 maart 1980 fietste ik over dit plein op weg van Peru naar Denver in de VS. De gigantische foto afgebeeld op dat boek over de revolutie, hing daar nog steeds voor de kathedraal. En van die kathedraal met enorme foto van Sandino er voor heb ik toen een dia gemaakt. Die dia (doorkijkplaatje voor de jongeren onder ons) heb ik nu helaas niet bij me maar die moet ik thuis nog ergens hebben liggen tussen 35.999 andere dia’s. Zodra ik thuis ben zal ik mijn huishouden gaan omspitten om deze historische foto boven water te krijgen en dan vertoon ik die alsnog in dit blog.
Van Matagalpa fietste ik door bergen en heuvels naar Boaco dat, evenals Matagalpa, geheel omgeven is door bergen.
Vanuit Masaya maakte ik een dagtoer naar Laguna de Apoyo, een mooi cratermeer.
Van Masaya was het slechts 18 km naar Granada aan het grote meer van Nicaragua, het meeste daar van licht dalend.
Je kon ook een rondleiding te voet krijgen en dat is waar ik voor koos. Het was een gratis rondleiding, van 3 tot 6 in de middag. Ik liet me inschrijven, maar toen ik daar om 3 uur kwam, was er slechts één deelnemer en dat was ik. Als je echter de gids meetelde was de groep meteen al dubbel zo groot. En zo kreeg ik in die 3 uren flink wat informatie, feiten, namen en jaartallen te verwerken. Jammer alleen, dat bij dit soort excursies meestal het grootste deel van al die informatie onmiddellijk vervluchtigt. Je zou het eigenlijk allemaal op een bandje moeten opnemen en het later uit je hoofd moeten leren. Dan zou het rendement van zo’n rondleiding 100% zijn. Nu schatte ik het op ruim 9% wat wel 13% had kunnen zijn als ik ’s mans Spaans beter had verstaan. Kortom, het was vermoeiend maar toch zag ik flink wat van de stad.
Alles heel sfeervol zolang je plaatjes vertoont maar beslist geen geluidsopnamen maakt. De ‘muziek’ die uit al die ‘plezierige’ tentjes en eethuisjes schalde, nee: donderde, bereikte hier orkaankracht. Je kon niet eens meer horen of de muziek mooi of lelijk was, je kon alleen maar de rithmeklappen op je trommelvliezen, je longen en je hart voelen.
‘Wat voor gesprekken zouden de mensen, die daar binnen zitten, met elkaar voeren?’ zo vroeg ik me af nadat ik vlug mijn oordoppen ter bescherming van mijn trommelvliezen had ingedaan.
Zo gaat het er overigens ook aan toe in restaurants en winkels in de stad en eigenlijk bijna overal. Iemand legde mij uit dat die ‘muziek’ aan staat om klanten te trekken. Hoe harder en hoe afgrijselijker, hoe gezelliger. Het moet gewoon hemeltergend zijn, dan is het pas helemaal tof. Dan komen de klanten van alle kanten aangestormd.
Om niet 99% van mijn volgers af te schudden heb ik maar geen filmpje met geluid van dit vredige pleintje, met achter mij zo’n supergezellig restaurantje, gemaakt.
Ik heb echter als toegift van deze aflevering wél een filmpje, want ik heb begrepen dat filmpjes het tegenwoordig goed doen. Aangezien een filmpje eigenlijk alleen maar interessant is als het object beweegt, heb ik uiteraard iets gekozen waar beweging in zit en wel een reusachtige kermis draaimolen. In de stoeltjes kun je plaatsnemen om je mee te laten voeren naar grote hoogte vanwaar je vervolgens weer omlaag duikelt. Daar is natuurlijk geweldig veel plezier aan te beleven als je geen hoogtevrees hebt en niet gauw draaierig wordt. Weliswaar draagt dit filmpje geluid, voor sommigen zelfs luid, maar dat is nog geen fractie van wat er uit voornoemde restaurantjes schalde.
Dat rad stond op het centrale plein van Matagalpa, waar we aan het begin van deze aflevering zaten. Wat opvalt is dat er geen mens in zit. Misschien schrok het idee dat plotseling de stroom uit zou kunnen vallen, juist als je bovenin bungelt, de mensen af, maar het kan ook zijn dat de Miss-Matagalpa-verkiezing, elders op het plein, de oorzaak was van het gebrek aan belangstelling voor dit grote draaiavontuur. Ik heb de uitslag van die verkiezing niet afgewacht en ben naar mijn hotel teruggelopen. Mogelijk stroomde het grote rad van avontuur snel vol nadat Miss Matagalpa gekroond was.
Volgende keer aflevering vijf met speciale verrassing, tevens de laatste aflevering van deze reis. Tot dan.